تاثیر سیستم گسلی زاگرس بر تحول اشکال ژئومورفولوژی در توده ارتفاعی پراو-بیستون

تشکیل و جهت گیری اشکال ژئومورفولوژی نتیجه عملکرد عوامل و فرایند های مختلفی است که در این میان عوامل زمین ساختی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. منطقه مورد تحقیق یک توده سنگ آهکی و بخشی از زاگرس رورانده(مرتفع- شکسته) در غرب ایران می باشد که در استان کرمانشاه و شمال شهر کرمانشاه واقع شده و به ناهمواری های بیستون- پراو مشهور است. در این تحقیق ارتباط و نقش فرایند های زمین ساختی از جمله گسل ها و درز و شکاف ها را در شکل گیری و تحول عوارض ژئومورفولوژی از جمله چاله های بسته کارستی، لاپیه ها، مخروط افکنه ها، مخروط های واریزه ای و شبکه آبراهه ها مورد بررسی قرار می گیرد. اندازه گیری پارامتر های عوامل زمین ساختی و ژئومورفولوژی نظیر امتداد درز و شکاف ها، گسل ها، لاپیه ها، ویژگی های مورفومتریک مخروط افکنه ها و مخروط های واریزه ای و آبراهه ها با استفاده از عملیات میدانی، نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی، عکس های هوایی و مدل رقومی ارتفاعی منطقه صورت گرفته است. به منظور دستیابی به اهداف تحقیق، از روش تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه بین نمودار های گلسرخی عوارض زمین ساختی و اشکال کارستی و همچنین بررسی پارامترهای کمی زمین ساختی و همبستگی بین ویژگی های مورفومتری مختلف مخروط افکنه ها و مخروط های واریزه ای استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که عوامل زمین ساختی در شکل گیری و تحول عوارض ژئومور فولوژی منطقه نقش مهمی را برعهده دارند. به طوری که امتداد غالب چاله های بسته کارستی و لاپیه ها در منطقه به ترتیب از امتداد غالب گسل ها و درز و شکاف ها تبعیت می کنند. همچنین بررسی پارامترهای کمی مختلف در مورد مخروط افکنه های منطقه مبین تاثیر زمین ساخت در مورفولوژی آنهاست. مقایسه بین مخروط های واریزه ای منطقه با توجه به قرارگیری آنها نسبت گسل های منطقه بیان کننده تفاوت بین مرفومتری آنهاست. جابه جایی عمودی و اختلاف ارتفاع درنیمرخ طولی برخی از آبراهه های منطقه، تاثیر گسل ها بر آنها رانشان می دهد.